જીવન નો મુખવાસ

જીવન નો મુખવાસ [1] ઉતાવળે પરણીને આપણે નિરાંતે પસ્તાઈએ છીએ [2]  ભેગા થવું એ શરૂઆત છે, ભેગા રહેવુંતે પ્રગતિછે, પરંતુ ભેગા મળી કામ કરવુંતે સફળતા છે. [3] 'નથી' તેની ચિંતા છોડશો તો 'છે'   તેનો આનંદ માણી શકશો. [4]  જીભ કદાચ તોતડી હશે તો ચાલશે, પરંતુ તોછડી હશે તો નહિ ચાલે. [5]  મેળવજો નીતિથી, વાપરજો પ્રીતિથી, ભોગવજો રીતિથી, તો બચી જશો દુર્ગતિથી. [6]  દુશ્મન કરતાં દોસ્તને માફ કરી દેવાનું કામ વધુ કપરું છે…!! [7] જરૂર કરતાં વધારે જમવું એટલે સ્મશાનમાં જવું !   [8] પત્નીની વાત પતિ ખરેખર સાંભળતો ત્યારે હોય છે, જ્યારે પોતાની પત્ની ઉચ્ચારતી ન હોય તેવો શબ્દેશબ્દ એ સમજી જતો હોય ! [9] લગ્ન જીવન સફળ બનાવવા માટે અનેક વાર પ્રેમમાં પડવું જરૂરી છે – હંમેશા એની એ વ્યક્તિ સાથે.   [10] માતાનું હૈયું એ શિશુની શાળા છે.   [11] એક કુટુંબનું જે નિર્માણ કરે છે ને તેને ટકાવી રાખે છે,   અને જેના હાથ હેઠળ બાળકો ઊછરીને ખડતલ ને ચારિત્ર્યવાન નરનારીઓ બને છે, તે નારીનું સ્થાન એકમાત્ર ઈશ્વરની પછી આવે છે. [12]   સફળતાની સડક એવા પુરુષોથી ભરચક હોય છે – જેમને પીઠ પાછળથી એમની પત્નીઓ આગે બઢાવતી હોય છે. [13]   સર્જનહારની સમસ્ત સૃષ્ટિમાં સુંદરમાં સુંદર ને સૌથી દિવ્ય છે બાળકો. [14] પ્રાણ એ પ્રથમ ભેટ,   સ્નેહ એ બીજી અને સમજણ એ ત્રીજી. [15] વસ્તુની નજીક જઈએ એટલે એનું સૌંદર્ય પ્રગટ થાય છે,પણ એનું કાવ્યતો દૂરથીજ ખીલે છે   [16] માણસ ફુલાવાનું જલ્દી સ્વીકારે છે,   યોગ્ય રીતે પણ સંકોચાવાનું નહીં ! [17]   સૌને મન ભરીને માણવું છે, જીવવું છે- પણ મન ક્યારેય ભરાતું નથી, પેટની જેમ! [18]   વ્યક્તિની પ્રસન્નતા એની આંતરિક સુંદરતા દર્શાવે છે,વિચારો એના મનોજગતના આંદોલનોની સ્થિતિ બતાવે છે અને વર્તન એનાં હૃદયની ભાષા વ્યકત કરે છે. [19] મનની વિચાર દષ્ટિને પણ મોતિયો આવે છે ખરો! [20]   જીવનનો પહેલો સંઘર્ષ મન સાથે કરવો પડે છે. કારણ કે એને નકારાત્મક વલણનો સહેલો રસ્તો જ પસંદ છે. [21] માણસને મોતથી વધુ એનાં 'ડર' ની બીક લાગે છે!   [22] આદત ધીમેધીમે જરૂરિયાત બની જાય ત્યારે માનવીની મજ્બૂરી જીવનને મૂરઝાવી દે છે. [23] પૃથ્વી પર લહેરાતાં ફૂલો,   ફૂલો પર રહેલાં ઝાકળબિંદુઓ અને બાળકો ઈશ્વરના દસ્તખત છે. [24] માણસનો વ્યવહાર અને વૃત્તિઓ એનું દર્પણ છે.   [25]  આત્મપ્રશંસા જેવું કોઈ ઝેર નથી, આત્મનિંદા જેવું કોઈ અમૃત નથી! [26]   ખાઈમાં પડેલો બચી શકે, પણ અદેખાઈમl પડેલો માણસ બચી શકતોનથી.